De eerste stageweek

Wat ging de afgelopen week snel zeg, ik had me enorm verheugd op de eerste stage week hier in het ziekenhuis maar ik had nogal een beroerde start. Afgelopen maandag werd ik erg ziek, ik denk dat ik iets verkeerds gegeten had of er is iets van het eten niet goed gevallen bij mij. Ik heb maandag en dinsdag op bed gelegen en ik heb mij sinds jaren niet zo goed gevoeld.  Gelukkig hielpen de medicijnen die ik zelf had meegenomen en ik had wat medicijnen van het ziekenhuis gekregen, woensdag was ik weer de oude. :) 

Woensdag begon ik dus echt met de stage voor mijn gevoel, ik hoorde al van Anne en Fleurine dat het rustig was op de afdeling maar dit zou naar mijn idee wel goed komen. Wij hebben onze eerste stage week gehad op de afdeling St. Anne. Het is een general ward waar veel verschillende mensen en ziektebeelden liggen. Ook ligt er op de afdeling bij 'the nurse station' een baby'tje. Hij heet Andoy en is na de bevalling achtergelaten door zijn moeder. We hoorde dat hij was achtergelaten omdat zijn moeder erg jong was en al veel kinderen had, en het zich niet kon veroorloven om nog een kind te hebben. De verpleegkundigen hier zorgen nu voor hem en waarschijnlijk gaat hij geadopteerd worden. 
Op deze dag hebben wij ook een bevalling mogen zien, super vet! We hoorde na onze middag pauze dat er iemand aan het bevallen was en de vraag was of we dat wilde zien, natuurlijk wilde wij dat wel. Dit was voor mij de eerste keer dat ik een bevalling zag, erg indrukwekkend. Het was geen ruimte zoals de vrouwen in Nederland bevallen maar alle benodigdheden waren er om een 'normale bevalling' te beginnen. De vrouw kreeg 3 knippen om het baby'tje eruit te laten komen, aangezien hij met zijn kin omhoog lag. Het kindje had ook wat vruchtwater in zijn longen gekregen en moest uitgezogen worden. Gelukkig is alles goed gegaan en zijn er geen complicaties geweest. Na afloop kwam de vrouw bij ons op de afdeling te liggen samen met haar baby'tje, dit vond ik ook wel leuk omdat je dan zo te weten komt hoe het verder met haar en de baby zou gaan. 
Voor de rest op de afdeling moet ik wel even wennen dat je geen mensen hoeft te wassen, opzich wel fijn met deze temperaturen hier. Ik zweet me echt rot elke dag. Voor de rest maak je medicijnen klaar en geef je deze aan patiënten, als er even niks te doen is, is het leuk om met de verpleegkundigen in gesprek te gaan.

Op donderdag gingen we op medical mission, in een katholieke school hier in Calinan. Verdere informatie hadden we niet. We kwamen aan bij een school en het hele schoolplein stond vol met mensen en attributen van wat er zou gaan plaats vinden. Er waren wel 150/200 mensen. Er zouden mensen op hun mondzorg gecontroleerd worden, een algehele checkup, een punt waar medicatie gegeven werd en een plek waar allemaal besnijdenissen plaatsvonden. Toen moest ik even slikken. Besnijdenissen? Midden op het schoolplein in de buitenlucht? Dat was nieuw voor mij. Het is hier normaal dat iedere jongen besneden word, anders ben je geen echte man zeggen ze. Ook zou je geen kinderen kunnen verwekken, je zou niet meer groeien en je zou sneller ziek worden. Zelf ben ik niet gelovig dus ik geloof hier niet in, maar ik vind het leuk en mooi om te zien dat ze daar hier in geloven. We hebben ook uitgelegd dat het in Nederland niet zo is dat iedere man besneden word, dat vonden ze maar raar. De volgende keer zouden wij ook mogen meehelpen en zelfs mogen snijden, hier denk ik nog wel even over na. Ik ga dat namelijk niet zomaar doen. Oh, en ik vergeet bijna wat ook echt zo bizar was dat al die mensen daar met je op de foto wilde. Ik moet daar zo ontzettend aan wennen, er zijn wel meer dan 100 selfies en foto's gemaakt. Er worden ook gewoon stiekem foto's van je gemaakt, daar moet ik dan wel om lachen. Geen idee wat ze allemaal met die foto's moeten en wat ze er mee gaan doen maar ik hoop dat ze er plezier van hebben als ze er nog eens naar terug kijken. 
Omdat we al erg vroeg klaar waren zijn we in de middag naar het zwembad hier in de buurt gegaan. Villa Cristina, een erg mooi zwembad waar je even kan afkoelen van de hitte hier. 

Vrijdag was alweer de laatste stagedag, het was een kort weekje maar wel een weekje waarbij ik veel heb gezien. Op deze dag heb ik op de ER naar een hielprik mogen kijken, dit was bij hetzelfde baby'tje die ik geboren zag worden. Dat vond ik wel erg leuk. Voor de rest heb ik met de verpleegkundige op de afdeling wat gepraat. 
Die avond, om het weekend in te luiden zijn we wezen uiteten bij de koffee spot, een klein restaurantje naast het ziekenhuis. We hebben lekkere pizza's op en het was ook nog eens goedkoop, hier gaan we nog zeker vaker eten.  

Afgelopen zaterdag zijn we naar het eiland Samal gegaan, we dachten even lekker te kunnen zwemmen en zonnen bij de zee daar op Paradise island maar helaas viel het weer een beetje tegen. Het was erg bewolkt en het regende, we hebben dus niet bruin kunnen worden maar toch hebben we wel veel gezien van Davao en het eiland Samal. Kunnen we dat ook weer van ons lijstje schrappen. Misschien gaan we er nog wel een keer heen als het wel mooi weer is. Maar er zijn nog zoveel dingen te zien hier..
Vandaag, zondag, gaan we weer naar Davao. Wat overigens wel een lange rit is, met een soort taxi busje ben je wel een uurtje onderweg daar naar toe. We gaan samen met Amor, een verpleegkundige hier en nog wat anderen daar een wandeling maken en samen wat eten. Dit om elkaar allemaal ook wat beter te leren kennen. Ik heb er erg veel zin in en vind het ook leuk om wat meer van Davao te kunnen zien. 

De week ging erg snel, ik hoop niet dat alle weken hier zo snel voorbij gaan want dan ben ik binnen no time weer thuis. En dat terwijl ik er zo lang naar toe heb geleefd en gewerkt, dat zou zonde zijn. Ook zijn we alvast aan het kijken voor vliegtickets naar Palawan in de week dat we tussen de stage vrij zijn. 

Volgende week zal er weer een blog op komen van wat ik aankomende week hopelijk allemaal ga meemaken. Groetjes Deb!