De tweede week stage

22 mei 2016 - Davao City, Filipijnen

En alweer een nieuwe week, deze week zijn we (Anne, Fleurine en ik) gestart op een nieuwe afdeling. Namelijk St. Catherine, een kinderafdeling. Verdeeld in twee delen, de pulmo en de gastro. De afdeling heeft geen airco en zit bovenin het ziekenhuis. Zweten geblazen dus. In eerste instantie wist ik niet zo goed of ik dit leuk moest vinden, maar ik ben helemaal van deze gedachte af. Wat zijn kinderen leuk! Nooit gedacht dat ik dat leuk zou vinden, dacht altijd dat ik de ‘volwassenen’ leuker vond. Al denk ik wel dat op de kinderafdeling in Nederland werken heel anders is dan dat het hier is. Vooral qua begeleiding etc. Maar nu weet ik dus helemaal niet wat ik later zou willen qua werk, fijn haha.
Het is rustig op de afdeling, hier moest ik in het begin wel erg aan wennen maar heb er nu vrede mee en probeer mijn tijd met andere dingen op te vullen. We willen deze week beginnen met onze opdrachten, zodat we dat gewoon snel kunnen afsluiten en we ons kunnen focussen op de leukere dingen hier. Ook is het erg leuk om met de verpleegkundigen in gesprek te gaan, die in het begin wel erg verlegen zijn als wij hen nog niet kennen en zij ons niet, begrijpelijk ook wel. Maar na mate je langer op de afdeling zit leer je elkaar beter kennen, zo leuk! Veel verpleegkundigen hebben flink wat meegemaakt, heftig om te horen. Wat mij ook opvalt is dat de meeste echt uit grote gezinnen komen, ze vinden het dan ook echt raar om te horen dat wij maar 1 broer of 1 zus hebben. Wat ik persoonlijke ook ontzetten leuk vind is om contact te maken met de kinderen, in het begin zijn sommige ontzettend bang. We zijn namelijk blank, hebben witte pakken aan, zijn lang en meestal komen we ook nog eens met een grote naald aan zetten. Heel begrijpelijk dus dat ze gaan huilen, zo zielig. Als de kinderen wat langer op de afdeling liggen kennen ze je gezicht en huilen ze niet meer zo snel. Gekke bekken trekken, zwaaien en al een glimlach reageren de meeste wel op, zo leuk als ze hier ook op ingaan en mee gaan doen.
Het werk op de afdeling is echt routine werk, je komt binnen ’s ochtends om 7 uur en gaat de medicatie klaarzetten. Van de overdracht krijg je niet echt iets mee, omdat deze in het Visayan word gedaan. Rond 8 uur ga je de controles doen bij alle kinderen en noteert deze op een papiertje. Dan is het wachten tot 10 uur tot je de medicatie kan geven, rond 11 uur ga je weer controles doen en dan is er weer een medicatie ronde om 12 uur, die maken wij niet mee omdat wij dan met pauze zijn. Als wij terug komen op de afdeling geven wij weer medicatie en in de tussentijd is het dus veel wachten. Maar die tijd kun je dus opvullen zoals ik al zei met het in gesprek gaan met verpleegkundigen of je mag andere dingen doen die tussendoor aan bod komen. Zoals infusen verwijderen, dingen naar het lab brengen of met een patiënt meelopen naar de X-ray (voor een röntgen foto).
Ik hoop dat we aankomende week een of meerdere operaties mee mogen kijken, dat lijkt me zo gaaf. Ik hoop zo erg dat ik niet flauw ga vallen, aangezien bloed niet mijn favoriete ding is haha. Maar dat zie ik vanzelf wel.
Op woensdag zijn we naar het Health center gegaan, we hebben die dag baby’s mogen vaccineren, heel erg leuk om te doen! Er waren ontzettend veel baby’s en moeders, meer dan 100 schatte ik zo in. We hebben dus goed kunnen oefenen met het intramusculair en subcutaan injecteren. De vaccinaties worden gratis gegeven, aangezien die erg duur zijn. De mensen hier hoeven alleen de naalden en de spuitjes te betalen. Als het goed is mogen wij dit iedere woensdag gaan doen, iets om naar uit te kijken dus!

Ik moet zeggen dat ik het ontzettend naar mijn zin heb hier, ik vind de tijd zo snel gaan! Het word nu ook steeds leuker omdat je iedereen steeds beter leert kennen. De mensen zijn in het ziekenhuis zo lief, iedereen begroet je en is zo aardig tegen je. Waar ik nog wel heel erg aan moet wennen is het feit dat je als blank persoon in Calinan en Davao heel erg aangestaard word. Ze vragen vaak ook of je met ze op de foto wilt, ik weet niet of ik hier überhaupt nog aan ga wennen. Ik moet er wel altijd om lachen als ze vragen of je met ze op de foto wilt. Dit zijn dan gewoon mensen die je tegenkomt in een supermarkt of winkelcentrum.
We hebben afgelopen week ook de vliegtickets en de hostels geboekt voor onze vakantie tussen de stage door. We gaan namelijk naar Palawan! Een eiland hier in de Filipijnen, we gaan daar 10 dagen naar toe met z’n vijven. Ook hier heb ik enorm veel zin in.
De weekenden hier zijn we altijd vrij, meestal gaan we naar het zwembad hier in de buurt genaamd ‘villa christina’ of gaan we Davao in. Ik ga aankomende week vragen aan wat verpleegkundigen hier of ze wat leuke plekjes kennen om het weekend naar toe te gaan, zodat we elk weekend wat anders van het land kunnen zien.
Het eten hier wat we van het ziekenhuis krijgen is ook echt prima te doen, soms heb ik ff geen zin in rijst maar dan eet ik dat een paar dagen niet en dan is het ook weer goed. Er zijn ook genoeg mogelijkheden om hier in Calinan te gaan eten, voor de afwisseling.
Voor aankomende week hoop ik weer een hoop te mogen doen en zien hier. Ik hoop dat we wat operaties mogen zien en voor het weekend staat ook iets heel leuks gepland. Ik hou jullie op de hoogte! DOEEEG

6 Reacties

  1. Andre:
    22 mei 2016
    XXX
  2. Ingrid Geerts-Buis:
    22 mei 2016
    Wow Deborah, wat goed om te lezen dat je het zo naar je zin hebt. Wat mooi dat je, als je even niets te doen hebt, echt contact maakt met de Filipijnse verpleegkundigen. En dan de ontdekking dat je met kinderen werken toch wel heel leuk vindt! Blijf zo 'open minded' en enjoy!
  3. Anja:
    22 mei 2016
    Klinkt allemaal goed fijn dat je het naar je zin hebt . Maar ja het is allemaal anders dan in Nederland maar is wel leuk dan maak je het ook eens in ander land mee. Liefs en een dikke kus. Anja
  4. Erica:
    22 mei 2016
    Weer een mooi verslag ...
    Je hebt het erg naar je zin ....zo te lezen .
    Opa erg blij je vanmiddag gezien en gesproken te hebben ..
    Oma ook hoor ....GENIET DEBORAH ......succes voor deze week weer .liefs ...xxxx xxxxxxxxxxx
  5. Joke lanters:
    22 mei 2016
    Wat een beleving , succes en probeer overal van te genieten. Wij kijken uit naar je volgende verslag. Lieve groet van de buren
  6. Lonneke:
    26 mei 2016
    Hoi Deborah , Wat fijn om te lezen dat je het naar je zin hebt . Het zal daar idd wel heel anders zijn als in het ziekenhuis in Nederland . Hoop dat je daar veel kan leren maar het vooral naar je zin hebt . Geniet ervan !!!

    Xx lonneke